Αντίο

Μόλις έμαθα ότι μια πολύ καλή οικογενειακή φίλη έφυγε - από την καταραμένη αρρώστια της εποχής... Η γυναίκα αυτή είχε παλέψει πολύ στη ζωή της με προβλήματα υγείας - όχι δικά της, αλλά των ατόμων της άμεσης οικογένειάς της - και πάντα κατάφερνε να μένει δυνατή και χαμογελαστή. Πριν λίγους μήνες τη χτύπησε η κωλοαρρώστια και έχασε όλη αυτή τη δύναμή της μέσα σε λίγο καιρό. Κρίμα... χρειαζόμαστε περισσότερους τέτοιους ανθρώπους κοντά μας. Ανθρώπους που παρόλες τις δυσκολίες που ξέρεις ότι περνάνε, παραμένουν χαμογελαστοί και λένε "υπάρχουν και χειρότερα"...

Αντίο, Δήμητρα... το χαμόγελό σου θα μου ζεσταίνει πάντα την ψυχή

Υ.Γ. Μαράκι, Κατερίνα, Γιώργο... κουράγιο